dychotomia (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌdɨxɔˈtɔ̃mʲja], AS: [dyχotõmʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.• i → j
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) filoz. podział pewnej klasy na dwie, zwykle przeciwstawne, grupy elementów lub zestawienie par przeciwstawnych pojęć
- (1.2) para przeciwstawnych pojęć lub dwie części pewnej klasy przedmiotów
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik dychotomia dychotomie dopełniacz dychotomii dychotomii celownik dychotomii dychotomiom biernik dychotomię dychotomie narzędnik dychotomią dychotomiami miejscownik dychotomii dychotomiach wołacz dychotomio dychotomie - przykłady:
- (1.1) Twórca struktualizmu, Ferdynand de Saussure, wiele problemów językoznawczych rozpatrywał w ramach dychotomii.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) dwudzielność; przest. dichotomia
- antonimy:
- (1.1) spójność, jednolitość, niepodzielność
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. dychotomiczność ż
- przym. dychotomiczny
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- gr. διχοτομία (dichotomía)[1] < gr. διχῆ + τομή < gr. τέμνω < praindoeur. *tema-
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) dichotomy
- baskijski: (1.1) dikotomia
- białoruski: (1.1) дыхатамія ż
- duński: (1.1) dikotomi w
- francuski: (1.1) dichotomie ż; (1.2) dichotomie ż
- hiszpański: (1.1) dicotomía ż; (1.2) dicotomía ż
- niemiecki: (1.1) Dichotomie ż, Dichotomie ż
- słoweński: (1.1) dihotomija ż; (1.2) dihotomija ż
- źródła:
- ↑ Hasło „dychotomia” w: Słownik wyrazów obcych, Wydawnictwo Naukowe PWN, wyd. 1995 i nn.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.