dwuznak (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈdvuznak], AS: [dvuznak]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) jęz. znak składający się z dwóch składników, najczęściej dwóch liter; jedna głoska oznaczona za pomocą dwóch liter
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik dwuznak dwuznaki dopełniacz dwuznaku dwuznaków celownik dwuznakowi dwuznakom biernik dwuznak dwuznaki narzędnik dwuznakiem dwuznakami miejscownik dwuznaku dwuznakach wołacz dwuznaku dwuznaki - przykłady:
- (1.1) W języku polskim dwuznakami są „rz”, „sz”, „cz”, „ch”, „dz”, „dż”, „dź”.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) digraf
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. dwuznaczność ż
- przym. dwuznaczny
- przysł. dwuznacznie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- por. dyftong • dwugłoska • trójznak
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) digraph
- esperanto: (1.1) duliteraĵo, digramo, digrafo
- hiszpański: (1.1) dígrafo m
- nowogrecki: (1.1) δίψηφο n
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.