dwupartyjny (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌdvuparˈtɨjnɨ], AS: [dvupartyi ̯ny], zjawiska fonetyczne: akc. pob. ​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) polit. złożony z dwóch partii

(1.2) polit. taki, w którym władzę sprawują dwie konkurencyjne partie

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	dwupartyjny		dwupartyjna	dwupartyjne	dwupartyjni	dwupartyjne
dopełniacz	dwupartyjnego		dwupartyjnej	dwupartyjnego	dwupartyjnych
celownik	dwupartyjnemu		dwupartyjnej	dwupartyjnemu	dwupartyjnym
biernik	dwupartyjnego	dwupartyjny	dwupartyjną	dwupartyjne	dwupartyjnych	dwupartyjne
narzędnik	dwupartyjnym		dwupartyjną	dwupartyjnym	dwupartyjnymi
miejscownik	dwupartyjnym		dwupartyjnej	dwupartyjnym	dwupartyjnych
wołacz	dwupartyjny		dwupartyjna	dwupartyjne	dwupartyjni	dwupartyjne

przykłady:

(1.2) Jeśli zabieram głos o tej porze to dlatego, że jak dotychczas dyskusja robi wrażenie raczej dwupartyjnej, a nasz system parlamentarny ciągle jeszcze dwupartyjny nie jest^[1].

składnia:

kolokacje:

(1.1) koalicja dwupartyjna

(1.2) system dwupartyjny

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. dwupartyjność ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• białoruski: (1.1) двухпартыйны; (1.2) двухпартыйны
• rosyjski: (1.1) двухпартийный; (1.2) двухпартийный
• ukraiński: (1.1) двопарті́йний; (1.2) двопарті́йний

źródła: