drogowiec (język polski)
- wymowa:
- IPA: [drɔˈɡɔvʲjɛʦ̑], AS: [drogovʹi ̯ec], zjawiska fonetyczne: zmięk.• i → j
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) pot. osoba pracująca przy budowie, naprawie lub utrzymaniu dróg
- (1.2) pot. osoba specjalizująca się w budowie dróg
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik drogowiec drogowcy dopełniacz drogowca drogowców celownik drogowcowi drogowcom biernik drogowca drogowców narzędnik drogowcem drogowcami miejscownik drogowcu drogowcach wołacz drogowcu / podn. drogowcze drogowcy depr. M. i W. lm: (te) drogowce - przykłady:
- (1.1) Obfite opady śniegu znowu zaskoczyły drogowców.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) daw. drożnik
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. drogownictwo n, droga ż, dróżka ż, drogówka ż
- przym. drogowy, przydrożny
- związki frazeologiczne:
- zima zaskoczyła drogowców
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- białoruski: (1.1) дарожнік m
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.