dorożkarz (język polski)
dorożkarz (1.1)
- wymowa:
- IPA: [dɔˈrɔʃkaʃ], AS: [doroškaš], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.• wygł.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) właściciel dorożki trudniący się zawodowo przewożeniem pasażerów[1]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik dorożkarz dorożkarze dopełniacz dorożkarza dorożkarzy / rzad. dorożkarzów[2] celownik dorożkarzowi dorożkarzom biernik dorożkarza dorożkarzy / rzad. dorożkarzów narzędnik dorożkarzem dorożkarzami miejscownik dorożkarzu dorożkarzach wołacz dorożkarzu dorożkarze - przykłady:
- (1.1) Odpowiednie warunki pracy dla koni określają także umowy zawierane przez miasto z dorożkarzami.[3]
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) dryndziorz, fiakier
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) woźnica
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. dorożkarka ż, dorożka ż, dorożkarstwo n
- przym. dorożkarski
- czas. dorożkować
- związki frazeologiczne:
- kląć jak dorożkarz
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) cabman
- białoruski: (1.1) рамізнік m
- hiszpański: (1.1) cochero m
- rosyjski: (1.1) извозчик m
- ukraiński: (1.1) візник m
- węgierski: (1.1) bérkocsis
- wilamowski:m(1.1) ku̇ččer m
- włoski: (1.1) vetturino m
- źródła:
- ↑
Hasło „dorożkarz” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN. - ↑ Hasło „dorożkarz” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
- ↑ Miernik mikroklimatu określi warunki pracy dla koni (pl). Onet Kraków, 7 sierpnia 2013. [dostęp 12 września 2019].
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.