fiakier (język polski)

wymowa:
[uwaga 1] IPA: [ˈfʲjäcɛr], AS: [fʹi ̯äḱer], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.• i → j 
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) daw. dorożkarz[1]

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(2.1) daw. dorożka[1]
odmiana:
przykłady:
(1.1) W Paryżu każdy stróż, fiakier czy chłopak od szewca mówi świetnie po francusku, a u nas w Warszawie conajwyżej arystokracja i cudzoziemcy[2]. (sic!)
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) dryndziorz
(2.1) drynda, bryczka
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) woźnica
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. fiakierski
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
  1. ↑ jeśli nie zaznaczono inaczej, jest to wersja odpowiadająca współczesnym standardom języka ogólnopolskiego
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: dorożkarz
(2.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: dorożka
źródła:
  1. 1 2 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „fiakier” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. ↑ W warszawskim Dansingu, „Szczutek” nr 30/1921, s. 9.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.