kląć jak dorożkarz (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈklɔ̃ɲʨ̑ ˈjaɡ dɔˈrɔʃkaʃ], AS: [klõńć i ̯ag doroškaš], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.• wygł.• nazal.• asynch. ą • udźw. międzywyr.• wym. warsz.
-
- znaczenia:
fraza czasownikowa niedokonana
- (1.1) przest. kląć bardzo, z pasją, dosadnie, w wielkim zdenerwowaniu[1]
- odmiana:
- (1.1) zob. kląć, „jak dorożkarz” nieodm.
- przykłady:
- (1.1) Podczas II wojny polscy żołnierze urlopujący w Egipcie tak wyszkolili miejscowe arabskie dzieci, że klęły jak dorożkarze, ale kto uczył Norwegów?[2]
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) kląć jak szewc, kląć na czym świat stoi, kląć w żywy kamień, przeklinać na czym świat stoi, przeklinać w żywy kamień
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- zobacz też: Indeks:Polski - Związki frazeologiczne
- tłumaczenia:
- rosyjski: (1.1) ругаться как извозчик
- źródła:
- ↑ Słownik frazeologiczny PWN, red. Anna Kłosińska, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005, ISBN 978-83-01-14481-4, s. 153.
- ↑ eljot, Forum Stanisława Michalkiewicza, 20/10/2008, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.