czarodziej (język polski)

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) w bajkach: człowiek posiadający moc czarowania, czynienia czarów[1]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Cały nakład nowej powieści o nastoletnim czarodzieju sprzedał się w dwa tygodnie po premierze.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) czarownik
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. czarodziejstwo n
forma żeńska czarodziejka ż
przym. czarodziejski
przysł. czarodziejsko, czarownie
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. czar + -dziej < prasł. *dějati[3]
por. białor. чарадзей, czes. čaroděj
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „czarodziej” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  3. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „czarodziej” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.