czapa (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈʧ̑apa], AS: [čapa]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) zgrub. od: czapka
- (1.2) reg. warmiński człowiek wybitnie niezdarny, ciamajda
- (1.3) gw. przestępcza głowa, czaszka[1]
- (1.4) gw. przestępcza kara śmierci, wyrok śmierci[2]
- (1.5) gw. konspiracyjno-partyzancka rozstrzelanie[1]
- (1.6) roln. słomiane przykrycie tradycyjnego ula
- (1.7) geol. warstwa mineralna bądź gazowa w górnej części jakiegoś złoża
- (1.8) geogr. zob. czapa lodowa
- (1.9) bud. zob. czapa kominowa
- odmiana:
- (1.1-9)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik czapa czapy dopełniacz czapy czap celownik czapie czapom biernik czapę czapy narzędnik czapą czapami miejscownik czapie czapach wołacz czapo czapy - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.2) ciapa, ciamajda, niezdara
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. czapka ż, czapeczka ż, czapkowanie n, czapkarstwo n, czapnictwo n, czapkarz m, czapnik m, czapica ż
- czas. czapkować ndk.
- przym. czapkowy
- związki frazeologiczne:
- dać w czapę • dostać w czapę • oberwać w czapę
- etymologia:
- uwagi:
- zob. też czapa w Wikipedii
- tłumaczenia:
- (1.1) dla języków nierozróżniających zgrubień zobacz listę tłumaczeń w haśle: czapka
- (1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: ciamajda
- źródła:
- 1 2 Stanisław Kania, Słownik argotyzmów, Wiedza Powszechna, Warszawa 1995, ISBN 83-214-0993-8, s. 64.
- ↑ Miejski słownik slangu
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.