ciągłość (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) cecha tego, co ciągłe
- (1.2) mat. cecha funkcji, dla której mała zmiana argumentu powoduje zawsze jedynie małą zmianę wyniku; zob. też funkcja ciągła w Wikipedii
- (1.3) mat. cecha porządku gęstego, dla którego między dowolnymi dwoma elementami znajduje się trzeci element; zob. też porządek ciągły w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1-3) blm,
przypadek liczba pojedyncza mianownik ciągłość dopełniacz ciągłości celownik ciągłości biernik ciągłość narzędnik ciągłością miejscownik ciągłości wołacz ciągłości - przykłady:
- składnia:
- (1.1) ciągłość + D.
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. ciągły
- rzecz. ciąganie n
- przysł. ciągle
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) pol. ciągły + -ość
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) continuity
- białoruski: (1.1) безупыннасць ż, бесперапыннасць ż
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.