celtycki (język polski)

wymowa:
IPA: [ʦ̑ɛlˈtɨʦ̑ʲci], AS: [celtycʹḱi], zjawiska fonetyczne: zmięk.
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) hist. związany z Celtami i ich kulturą

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(2.1) jęz. jeden z języków z grupy celtyckiej (1.1), współcześnie reprezentowanej przez iryjski (irlandzki), szkocki (gaelicki), walijski i bretoński; zob. też języki celtyckie w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Później, w III i II a.C. dynamicznie rozwijał się ośrodek celtycki nad Wisłą w rejonie obecnego Krakowa […][1]
składnia:
kolokacje:
(1.1) krzyż celtycki
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Celt m, Celtyjka ż, Celtka ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Leszek Moczulski, Narodziny Międzymorza: Ukształtowanie ojczyzn, powstanie państw oraz układy geopolityczne wschodniej części Europy w późnej starożytności i we wczesnym średniowieczu, str. 93.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.