bretoński (język polski)

wymowa:

IPA: [brɛˈtɔ̃j̃sʲci], AS: [bretõĩ ̯sʹḱi], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• rozs. artyk. ​

znaczenia:

przymiotnik relacyjny

(1.1) związany z Bretanią, dotyczący Bretanii lub Bretończyków^[1]

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(2.1) jęz. język celtycki, którym posługują się Bretończycy; zob. też język bretoński w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	bretoński		bretońska	bretońskie	bretońscy	bretońskie
dopełniacz	bretońskiego		bretońskiej	bretońskiego	bretońskich
celownik	bretońskiemu		bretońskiej	bretońskiemu	bretońskim
biernik	bretońskiego	bretoński	bretońską	bretońskie	bretońskich	bretońskie
narzędnik	bretońskim		bretońską	bretońskim	bretońskimi
miejscownik	bretońskim		bretońskiej	bretońskim	bretońskich
wołacz	bretoński		bretońska	bretońskie	bretońscy	bretońskie
nie stopniuje się

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) Półwysep Bretoński

(2.1) posługiwać się bretońskim (w mowie / w piśmie)

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Bretania ż, Bretończyk mos, Bretonka ż, bretońskość ż

przym. antybretoński, probretoński

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Breton; (2.1) Breton
• arabski: (2.1) بريتانية
• baskijski: (1.1) bretoi; (2.1) bretoi
• białoruski: (1.1) брэтонскі; (2.1) брэтонская мова ż
• czeski: (1.1) bretonský, bretaňský; (2.1) bretonština ż
• francuski: (1.1) breton m; (2.1) breton m
• hiszpański: (1.1) bretón m; (2.1) bretón m
• niemiecki: (1.1) bretonisch; (2.1) Bretonisch n
• nowogrecki: (1.1) βρετονικός; (2.1) βρετονικά n
• rosyjski: (1.1) бретонский; (2.1) бретонский m
• słowacki: (1.1) bretónsky; (2.1) bretónčina ż
• ukraiński: (1.1) бретонський

źródła: