carte (język francuski)

wymowa:
IPA: /kaʁt/ ​
​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​ ​
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) karton, tektura[1]
(1.2) bilet[1]
(1.3) karta[1]
(1.4) legitymacja, dowód[1]
(1.5) jadłospis[1]
(1.6) rachunek[1]
(1.7) mapa[1]
(1.8) przen. wiedza geograficzna
(1.9) w lm: karty (gra w karty, gra karciana)
odmiana:
lp une carte, lm cartes
przykłady:
(1.3) Le poker est un jeu de 24 cartes. → Poker to gra na 24 karty.
(1.3) Je paye avec ma carte de crédit. → Płacę swoją kartą kredytową.
(1.4) J'ai besoin de ma carte d'identité. → Potrzebny mi jest mój dowód osobisty.
(1.5) La carte de ce restaurant est très variée. → Oferta dań w tej restauracji jest bardzo zróżnicowana.
(1.7) Regardez cette carte de la Pologne. → Popatrzcie na tę mapę Polski.
(1.8) Vous devez apprendre la carte de la Nouvelle-Zélande. → Musicie nauczyć się geografii Nowej Zelandii.
(1.9) Je n'aime pas jouer aux cartes. → Nie lubię grać w karty.
składnia:
kolokacje:
(1.2) carte de chemin de fer → bilet kolejowy • carte d'entrée
(1.4) carte d'indentité • carte d'étudiant • carte d'appel • carte de crédit • carte à jouer • carte à puce • carte de visite • carte-lettre • carte perforée • carte postale • carte bleue • carte SIS • carte SIM • jeu de cartes • joueur de cartes → gracz w karty • battre / mêler les cartes → tasować karty • couper les cartes → przełożyć karty • retourner une carte → odkryć kartę
(1.7) carte muette • carte générale • carte particulière • carte routière • carte topographique • carte murale
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. carton, encarteuse
czas. cartonner, encarter
związki frazeologiczne:
à la carte • avoir carte blanche • avoir les cartes en main • brouiller les cartes • carte de France • carte-mère • carte-fille • carte forcée • château de cartes • dessous des cartes • jouer cartes sur table • perdre la carte • remettre sa carte • savoir la carte • tirer les cartes • jouer sa dernière carte
etymologia:
łac. charta lub łac. carta (papier) – z gr.
uwagi:
źródła:
  1. 1 2 3 4 5 6 7 Jerzy Dobrzyński, Irena Kaczuba, Bogusława Frosztęga, Wielki słownik francusko-polski, t. 1, Wiedza Powszechna, Warszawa 2003, ISBN 83-214-1201-7, s. 240-241.

carte (język rumuński)

carte (1.1)
wymowa:
IPA: /ˈkar.te/
​ ​
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) książka
(1.2) karta
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.2) carte de joc → karta do gry
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.