busola (język polski)

wymowa:
IPA: [buˈsɔla], AS: [busola]
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) kompas służący do wskazywania stron świata
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Oni jako pierwsi z Włochów mieli używać busoli, jakkolwiek przyrząd ten chyba zapożyczyli od Arabów.[2]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. busolowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
wł. bussola z łac. buxida od łac. buxis
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „busola” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  2. Historia Włoch, Józef Andrzej Gierowski. Zakład Narodowy im. Ossolińskich – Wydawnictwo, Wrocław 2003. ISBN 83-04-04674-1.

busola (język chorwacki)

zapisy w ortografiach alternatywnych:
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) busola, kompas
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) kompas
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.