brutalizm (język polski)

brutalizm (1.1)
brutalizm (1.1)
wymowa:
​
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) archit. jeden z nurtów architektury późnego modernizmu; zob. też brutalizm w Wikipedii
(1.2) książk. brutalność[1]
(1.3) książk. przejaw brutalności[1]
odmiana:
(1.1-2) blm,
(1.3)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) modernizm
hiponimy:
(1.1) neobrutalizm
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. brutalizacja ż, brutalność ż, brutal mos, brutalka ż, brutalizowanie n, zbrutalizowanie n, brutalistyczność ż, neobrutalizm m, brutalista m, brutalistka ż
czas. brutalizować ndk., zbrutalizować dk.
przym. brutalny, brutalski, brutalistyczny
przysł. brutalnie, brutalsko, brutalistycznie
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) franc. brutalisme < franc. brut → surowy
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1 2 publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Hasło „brutalizm” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. 1 2 3 4 Należy do grupy rzeczowników, w których końcówkę zapisywaną w Ms. i W. lp jako „-zmie” wymawia się alternatywnie jako „-zmie” albo „-źmie”.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.