przejaw (język polski)

wymowa:
IPA: [ˈpʃɛjaf], AS: [pšei ̯af], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.wygł.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) oznaka czegoś, zewnętrzny znak
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.1) przejaw pragmatyzmu / dumy / niechęci / narastającego napięcia / religijności / patriotyzmu / zainteresowania / słabości / siły / inteligencji / głupoty / …
synonimy:
(1.1) oznaka, znak, wyraz, symptom
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. przejawianie n, przejawienie n
czas. przejawiać ndk., przejawić dk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
ros. прояв[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Mirosław Bańko, Alicja Witalisz, O proporcji kalk i zapożyczeń właściwych w polszczyźnie, w: Kalkierungs- und Entlehnungssprachen in der Slavia, red. Kai Witzlack-Makarevich, Frank & Timme GmbH, 2018, s. 130.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.