brukować (język polski)

robotnik brukuje (1.1)

wymowa:

IPA: [bruˈkɔvaʨ̑], AS: [brukovać] ​

znaczenia:

czasownik

(1.1) układać bruk

(1.2) gw. (Warmia i Mazury) potrzebować^[1]

odmiana:

(1.1) koniugacja IV

 

forma		liczba pojedyncza			liczba mnoga
		1. os.	2. os.	3. os.	1. os.	2. os.	3. os.
bezokolicznik		brukować
czas teraźniejszy		brukuję	brukujesz	brukuje	brukujemy	brukujecie	brukują
czas przeszły	m	brukowałem	brukowałeś	brukował	brukowaliśmy	brukowaliście	brukowali
	ż	brukowałam	brukowałaś	brukowała	brukowałyśmy	brukowałyście	brukowały
	n	brukowałom	brukowałoś	brukowało
tryb rozkazujący		niech brukuję	brukuj	niech brukuje	brukujmy	brukujcie	niech brukują
pozostałe formy czas przyszły m będę brukował, będę brukować będziesz brukował, będziesz brukować będzie brukował, będzie brukować będziemy brukowali, będziemy brukować będziecie brukowali, będziecie brukować będą brukowali, będą brukować ż będę brukowała, będę brukować będziesz brukowała, będziesz brukować będzie brukowała, będzie brukować będziemy brukowały, będziemy brukować będziecie brukowały, będziecie brukować będą brukowały, będą brukować n będę brukowało, będę brukować będziesz brukowało, będziesz brukować będzie brukowało, będzie brukować czas zaprzeszły m brukowałem był brukowałeś był brukował był brukowaliśmy byli brukowaliście byli brukowali byli ż brukowałam była brukowałaś była brukowała była brukowałyśmy były brukowałyście były brukowały były n brukowałom było brukowałoś było brukowało było forma bezosobowa czasu przeszłego brukowano tryb przypuszczający m brukowałbym, byłbym brukował brukowałbyś, byłbyś brukował brukowałby, byłby brukował brukowalibyśmy, bylibyśmy brukowali brukowalibyście, bylibyście brukowali brukowaliby, byliby brukowali ż brukowałabym, byłabym brukowała brukowałabyś, byłabyś brukowała brukowałaby, byłaby brukowała brukowałybyśmy, byłybyśmy brukowały brukowałybyście, byłybyście brukowały brukowałyby, byłyby brukowały n brukowałobym, byłobym brukowało brukowałobyś, byłobyś brukowało brukowałoby, byłoby brukowało imiesłów przymiotnikowy czynny m brukujący, niebrukujący ż brukująca, niebrukująca brukujące, niebrukujące n brukujące, niebrukujące imiesłów przymiotnikowy bierny m brukowany, niebrukowany brukowani, niebrukowani ż brukowana, niebrukowana brukowane, niebrukowane n brukowane, niebrukowane imiesłów przysłówkowy współczesny brukując, nie brukując rzeczownik odczasownikowy brukowanie, niebrukowanie

przykłady:

(1.1) Wzniesiono także drugi szpital i teatr miejski, założono oświetlenie elektryczne ulic, brukowano jezdnie i chodniki^[2].

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. bruk m, brukarz m, brukowanie n

czas. wybrukować

przym. brukarski, brukowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) pol. bruk + -ować

(1.2) niem. brauchen^[1]

uwagi:

nie mylić z: drukować

tłumaczenia:

(1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: potrzebować

• białoruski: (1.1) брукаваць, масціць
• bułgarski: (1.1) павирам
• hiszpański: (1.1) empedrar, adoquinar
• włoski: (1.1) lastricare, pavimentare

źródła: