brukarz (język polski)
brukarze (1.1)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) rzemieślnik, robotnik, który zajmuje się układaniem bruku
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik brukarz brukarze dopełniacz brukarza brukarzy celownik brukarzowi brukarzom biernik brukarza brukarzy narzędnik brukarzem brukarzami miejscownik brukarzu brukarzach wołacz brukarzu brukarze - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) rzemieślnik, robotnik
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. bruk m, brukarstwo n, brukowanie n, wybrukowanie n, brukarka ż
- czas. brukować ndk., wybrukować dk.
- przym. brukarski, brukowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) pol. bruk + -arz
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) paver, przest. bryt. paviour, przest. amer. pavior
- białoruski: (1.1) брукар m, брукаўшчык m, масцільшчык m
- hiszpański: (1.1) pavimentador m
- interlingua: (1.1) pavitor
- rosyjski: (1.1) брусчаточник m
- włoski: (1.1) selciaio m, selciatore m
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.