binda (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈbʲĩnda], AS: [bʹĩnda], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) druk. szpagat do zszywania książki
- (1.2) druk. dekoracyjne prążki na grzbiecie książki
- (1.3) elastyczny grzbiet do bindowania dokumentów
- (1.4) daw. opaska do podwiązywania wąsów; zob. też binda w Wikipedii
- (1.5) daw. rodzaj diademu, ozdobna kobieca opaska na głowę
- odmiana:
- (1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik binda bindy dopełniacz bindy bind celownik bindzie bindom biernik bindę bindy narzędnik bindą bindami miejscownik bindzie bindach wołacz bindo bindy - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- binda rycerska
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. bindownica, bindowanie
- czas. bindować
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- niem. Binde[1][2]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Słownik zapożyczeń niemieckich w polszczyźnie, red. Marek Łaziński, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-15588-9, s. 34.
- ↑ Hasło „binda” w: Aleksander Brückner, Słownik etymologiczny języka polskiego, Krakowska Spółka Wydawnicza, Kraków 1927.
binda (język islandzki)
- wymowa:
- IPA: /ˈpɪnta/
- znaczenia:
czasownik
- (1.1) wiązać
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
binda (język szwedzki)
- wymowa:
-
- znaczenia:
czasownik przechodni
- (1.1) zawiązywać, przywiązywać, przytraczać[1]
- (1.2) wiązać, związywać, krępować[1]
- (1.3) wiązać, łączyć[1]
czasownik zwrotny binda sig
- (2.1) wiązać się (np. umową), zobowiązywać się[2]
rzeczownik, rodzaj wspólny
- (3.1) opaska (higieniczna), opatrunek, bandaż[1]
- (3.2) podpaska[1]
- odmiana:
- (1-2) att binda, binder, band, bundit, bind!; pres. part. bindande, perf. part. bunden
- (3) lp en binda, bindan; lm bindor, bindorna
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) fastbinda, fästa, knyta
- (1.2) sammanbinda, sammanfoga
- (1.3) förbinda, sammanhålla
- (2.1) förbinda sig, förplikta sig, åta sig
- (3.1) förband, bandage
- (3.2) dambinda, mensskydd
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. bindning, bindande
- przym. bindande
- związki frazeologiczne:
- czasownik frazowy binda fast • binda för • binda ihop • binda in • binda om • binda samman • binda upp sig
- etymologia:
- uwagi:
- zobacz też: czasowniki nieregularne w języku szwedzkim
- źródła:
- 1 2 3 4 5 Hasło „binda” w: Svensk ordbok (SO), Svenska Akademien.
- ↑ Hasło „binda sig” w: Svensk ordbok (SO), Svenska Akademien.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.