bezzasadny (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌbɛzːaˈsadnɨ], AS: [be•zasadny], zjawiska fonetyczne: akc. pob.• gemin.
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) taki, który nie ma racji bytu; nieuzasadniony, bezpodstawny, nieusprawiedliwiony
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik bezzasadny bezzasadna bezzasadne bezzasadni bezzasadne dopełniacz bezzasadnego bezzasadnej bezzasadnego bezzasadnych celownik bezzasadnemu bezzasadnej bezzasadnemu bezzasadnym biernik bezzasadnego bezzasadny bezzasadną bezzasadne bezzasadnych bezzasadne narzędnik bezzasadnym bezzasadną bezzasadnym bezzasadnymi miejscownik bezzasadnym bezzasadnej bezzasadnym bezzasadnych wołacz bezzasadny bezzasadna bezzasadne bezzasadni bezzasadne - przykłady:
- (1.1) Nie jest to złośliwość bezzasadna, gdy się zważy różne samochwalcze okrzyki filozofa, który się mianował prorokiem nadchodzącego czasu[1].
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) nieuzasadniony
- antonimy:
- (1.1) zasadny
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. bezzasadność ż
- przysł. bezzasadnie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- białoruski: (1.1) беспадстаўны
- francuski: (1.1) injustifié
- źródła:
- ↑ Leszek Kołakowski, O co nas pytają wielcy filozofowie. Seria 3, 2006, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.