bezpodstawny (język polski)

wymowa:
IPA: [ˌbɛspɔtˈstavnɨ], AS: [bespotstavny], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.akc. pob.
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) nieuzasadniony, niesłuszny, nie mający słusznych podstaw
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Zwrot przedmiotu odwołanej darowizny powinien nastąpić stosownie do przepisów o bezpodstawnym wzbogaceniu[1].
(1.1) Właśnie dlatego, że jestem z szkołą duchowo związany, nie jestem skory do bezpodstawnego krytykanctwa[2].
składnia:
kolokacje:
(1.1) bezpodstawne oskarżenie
synonimy:
(1.1) nieusprawiedliwiony, nieuzasadniony, bezzasadny
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. bezpodstawność ż
przysł. bezpodstawnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Sejm RP, Kodeks Cywilny, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  2. Wylęgarnia talentów, „Tygodnik Podhalański”, 1996, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.