bezbożnik (język polski)

wymowa:
IPA: [bɛzˈbɔʒʲɲik], AS: [bezbožʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) przest. dziś pot. lekcew. albo obraź. osoba negująca istnienie Boga
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Widać to choćby w specyficznym obciążaniu Saula, który z charyzmatycznego przywódcy przemienił się w szaleńca i bezbożnika[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) ateista
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. bezbożność ż, bezbożnictwo n
forma żeńska bezbożnica ż
przym. bezbożny
przysł. bezbożnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Mario Liverani, „Nie tylko Biblia. Historia starożytnego Izraela”, Warszawa 2019, str. 107 (tłum. Jakub Puchalski).

bezbożnik (język wilamowski)

zapisy w ortografiach alternatywnych:
bezboźniḱ
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) rel. bezbożny
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.