begard (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) hist. rel. członek średniowiecznego heretyckiego bractwa propagującego ideał prostego życia
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik begard begardzi dopełniacz begarda begardów celownik begardowi begardom biernik begarda begardów narzędnik begardem begardami miejscownik begardzie begardach wołacz begardzie begardzi depr. M. i W. lm: (te) begardy[1] - przykłady:
- (1.1) Gerward przeniósł begardów do swoich dóbr w Dobrzejewicach, gdzie przebywali do śmierci[2].
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- śr.łac. begardus
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑
Hasło „begard” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online. - ↑ z Wikipedii
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.