bandik (język polski)
bandik (1.1)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
- (1.1) zool. Chaeropus Ogilby[1], wymarły torbacz z rodziny bandikowatych; zob. też bandik w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik bandik bandiki dopełniacz bandika bandików celownik bandikowi bandikom biernik bandika bandiki narzędnik bandikiem bandikami miejscownik bandiku bandikach wołacz bandiku bandiki - przykłady:
- (1.1) Sierść na grzbiecie bandika miała kolor brązowopomarańczowy.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) futro / skórka / mięso / głowa / gniazdo / pysk / tułów / ogon / habitat / populacja / rozród / wygląd / występowanie / młode / samica / samiec bandika • bandik świnionogi
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) zwierzę
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. bandikowate nmos
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- (1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Ssaki
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) bandicoot
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.