bakalie (język polski)

bakalie (1.1)
wymowa:
​
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

(1.1) spoż. suszone lub kandyzowane owoce południowe stosowane jako dodatek cukierniczy; zob. też bakalie w Wikipedii
odmiana:
(1.1) blp[1];
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.1) ciasto / lody / czekolada / deser z bakaliami • dodawać / dodać bakalie
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
(1.1) keks • florentynka • cwibak • bakaliówka • bakaliowiec
meronimy:
(1.1) rodzynek • daktyl • cykata (skórka pomarańczowa, skórka cytrynowa, skórka arbuzowa) • suszona morela • suszona figa • migdał • suszona śliwka
wyrazy pokrewne:
rzecz. bakaliówka ż, bakaliowiec m
przym. bakaliowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) tur. bakkal < arab. بقل (bakkal)[1] → handlarz towarami spożywczymi[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1 2 3 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „bakalie” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „bakalie” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.