azylant (język polski)
- wymowa:
- IPA: [aˈzɨlãnt], AS: [azylãnt], zjawiska fonetyczne: nazal.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) osoba, której udzielono azylu
- (1.2) osoba ubiegająca się o azyl
- odmiana:
- (1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik azylant azylanci dopełniacz azylanta azylantów celownik azylantowi azylantom biernik azylanta azylantów narzędnik azylantem azylantami miejscownik azylancie azylantach wołacz azylancie azylanci - przykłady:
- (1.2) Jeśli Polska odmawia przyjmowania azylantów z greckich obozów, musi zorganizować repatriację tych osób lub udzielić im zezwolenia na pobyt czasowy.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) uchodźca
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. azyl m
- forma żeńska azylantka ż
- przym. azylancki
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- niem. Asylant[1]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) asylee
- czeski: (1.1) azylant m
- duński: (1.2) asylant w, asylansøger w, asylsøger w
- hiszpański: (1.1) asilado m
- niemiecki: (1.1) Asylant m; (1.2) Asylsuchender m
- norweski (bokmål): (1.1) asylant m; (1.2) asylant m
- norweski (nynorsk): (1.1) asylant m; (1.2) asylant m
- słowacki: (1.1) azylant m
- źródła:
- ↑ Słownik zapożyczeń niemieckich w polszczyźnie, red. Marek Łaziński, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-15588-9, s. 28.
azylant (język czeski)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski żywotny
- (1.1) azylant
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik azylant azylanti dopełniacz azylanta azylantů celownik azylantovi / azylantu azylantům biernik azylanta azylanty wołacz azylante azylanti miejscownik azylantovi / azylantu azylantech narzędnik azylantem azylanty - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
azylant (język słowacki)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski żywotny
- (1.1) azylant[1]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik azylant azylanti dopełniacz azylanta azylantov celownik azylantovi azylantom biernik azylanta azylantov miejscownik azylantovi azylantoch narzędnik azylantom azylantmi - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. azyl m
- forma żeńska azylantka ż
- przym. azylantský, azylový
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Hasło „azylant” w: Slovník súčasného slovenského jazyka A – G [Słownik współczesnego języka słowackiego A – G], gł. red. Klára Buzássyová i Alexandra Jarošová, Veda, vydavateľstvo Slovenskej akadémie vied, Bratysława 2006, ISBN 978-80-224-0932-4.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.