awanturniczy (język polski)

wymowa:
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) właściwy awanturnikowi, osobie kłótliwej
(1.2) nacechowany awanturnictwem, ryzykanctwem, nieobliczalnością
(1.3) przest. pełen niezwykłych, ryzykownych przygód[1]
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.1) awanturnicze usposobienie
(1.2) awanturnicza polityka
(1.3) przygodowo-awanturniczy • powieść awanturnicza
synonimy:
(1.1) kłótliwy, porywczy, wybuchowy, mącicielski, rozrabiacki, warcholski, wichrzycielski
(1.3) przygodowy
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) gwałtowny
hiponimy:
(1.1) chuligański, pieniacki, prowokatorski
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. awantura ż, awanturka ż, awanturnik m, awanturnica ż, awanturnictwo n, awanturniczość ż
czas. awanturować się
przysł. awanturniczo
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.