autocenzura (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌawtɔʦ̑ɛ̃w̃ˈzura], AS: [au̯tocẽũ̯zura], zjawiska fonetyczne: nazal.• samogł.+n/m+szczelin.• u → ł • akc. pob.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) kontrolowanie własnych wypowiedzi, publikacji, programów itp. pod względem politycznym lub obyczajowym[1]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza mianownik autocenzura dopełniacz autocenzury celownik autocenzurze biernik autocenzurę narzędnik autocenzurą miejscownik autocenzurze wołacz autocenzuro - przykłady:
- (1.1) Artysta dokonał autocenzury swojej dawnego arcydzieła.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) autocenzura polityczna / obyczajowa / religijna • autocenzura ze względu na poprawność polityczną • poddać coś autocenzurze • dokonać autocenzury
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) cenzura
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. autocenzurowanie n
- czas. autocenzurować się
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- białoruski: (1.1) самацэнзура ż
- duński: (1.1) selvcensur w
- niemiecki: (1.1) Autozensur ż
- rosyjski: (1.1) автоцензура ż
- źródła:
- ↑
Hasło „autocenzura” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.