audytorium (język polski)

audytorium (1.1)
mówca i jego audytorium (1.2)
wymowa:
IPA: [ˌawdɨˈtɔrʲjũm], AS: [au̯dytorʹi ̯ũm], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.u  ł akc. pob.i  j 
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) sala wykładowa, odczytowa; zob. też audytorium w Wikipedii
(1.2) ogół słuchaczy zgromadzonych na wykładzie, odczycie, koncercie
odmiana:
przykłady:
(1.1) W audytorium wiało nudą.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) aula, sala
(1.2) publiczność, publika, słuchacze, widownia, widzowie, zebrani
antonimy:
(1.2) mówca, prelegent, referent
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. audytoryjny
rzecz. audyt mrz
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. auditorium[1] < łac. audire[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Hasło „audytorium” w: Słownik wyrazów obcych, Wydawnictwo Naukowe PWN, wyd. 1995 i nn.
  2. Michał Jaworski, Nasz język, WSiP, Warszawa 1987, s. 89.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.