aliant (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) wojsk. polit. stojący po tej samej stronie w działaniach wojennych
- (1.2) hist. państwo opozycyjne w stosunku do Niemiec w I i II wojnie światowej
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik aliant alianci dopełniacz alianta aliantów celownik aliantowi aliantom biernik alianta aliantów narzędnik aliantem aliantami miejscownik aliancie aliantach wołacz aliancie alianci depr. M. i W. lm: (te) alianty[1] - przykłady:
- (1.1) Wczoraj aliantom udało się zająć wybrzeże.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) zachodni / zwycięzcy alianci • dowództwo / lądowanie / obóz aliantów
- synonimy:
- (1.1) sojusznik, sprzymierzeniec, sprzymierzony
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz.
- forma żeńska aliantka ż
- przym. aliancki
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- franc. alliant[2]
- uwagi:
- zwykle w lm
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) ally; (1.2) ally
- francuski: (1.1) allié m; (1.2) allié m
- hiszpański: (1.1) aliado m; (1.2) aliado m
- niemiecki: (1.1) Alliierter m; (1.2) Alliierter m
- portugalski: (1.1) aliado m; (1.2) aliado m
- włoski: (1.1) alleato m; (1.2) alleato m
- źródła:
- ↑
Hasło „aliant” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online. - ↑ Hasło „aliant” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.