sojusznik (język polski)
- wymowa:
- IPA: [sɔˈjuʃʲɲik], AS: [soi ̯ušʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) państwo lub osoba, która zobowiązuje się do współpracy i udzielania pomocy
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik sojusznik sojusznicy dopełniacz sojusznika sojuszników celownik sojusznikowi sojusznikom biernik sojusznika sojuszników narzędnik sojusznikiem sojusznikami miejscownik sojuszniku sojusznikach wołacz sojuszniku sojusznicy - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) sprzymierzeniec, aliant
- antonimy:
- (1.1) nieprzyjaciel, wróg
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. sojusz m
- forma żeńska sojuszniczka ż
- przym. sojuszniczy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) ros. союзник[1]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) ally
- arabski: (1.1) ناصر m
- baskijski: (1.1) aliatu
- białoruski: (1.1) саюзнік m
- bułgarski: (1.1) съюзник m
- czeski: (1.1) spojenec m
- esperanto: (1.1) aliancano, aliancito
- fiński: (1.1) liittolainen
- francuski: (1.1) allié m
- hindi: (1.1) मित्र m
- hiszpański: (1.1) aliado m
- interlingua: (1.1) alliato
- jidysz: (1.1) אַליִיִרטער m
- kataloński: (1.1) aliat m
- malgaski: (1.1) havana
- niderlandzki: (1.1) bondgenoot m
- niemiecki: (1.1) Verbündete m
- portugalski: (1.1) aliado m
- rosyjski: (1.1) союзник m
- rumuński: (1.1) aliat m
- sanskryt: (1.1) मित्र n
- serbsko-chorwacki: (1.1) saveznik m
- turecki: (1.1) müttefik
- ukraiński: (1.1) союзник m
- włoski: (1.1) alleato m
- źródła:
- ↑ Tadeusz Kuroczycki, Wojciech Ryszard Rzepka, Zapożyczenia leksykalne z rosyjskiego w polszczyźnie pisanej, Studia Rossica Posnaniensia 10, 107-115, Poznań 1978, s. 110.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.