adiunkt (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈadʲjũŋkt], AS: [adʹi ̯ũŋkt], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• -nk- • i → j
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) stanowisko w instytucji naukowej zajmowane przez pracowników posiadających co najmniej stopień doktora; zob. też adiunkt w Wikipedii
- (1.2) tytuł zawodowy w bibliotekarstwie oraz w dokumentacji i informacji naukowej
rzeczownik, rodzaj żeński
- (2.1) kobieta zatrudniona jako adiunkt (1.1)
- (2.2) kobieta zatrudniona jako adiunkt (1.2)
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik adiunkt adiunkci dopełniacz adiunkta adiunktów celownik adiunktowi adiunktom biernik adiunkta adiunktów narzędnik adiunktem adiunktami miejscownik adiunkcie adiunktach wołacz adiunkcie adiunkci - (2.1-2) jak (1) lub: nieodm.,
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik adiunkt adiunkt dopełniacz adiunkt adiunkt celownik adiunkt adiunkt biernik adiunkt adiunkt narzędnik adiunkt adiunkt miejscownik adiunkt adiunkt wołacz adiunkt adiunkt - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1-2) skrót ad.
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. adiunktura ż
- forma żeńska adiunktka ż
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- niem. Adiunkt < łac. adiūnctus (→ dosł. przyprzężony) < łac. ad + iungo → przyprzęgam, przyłączam[1]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- esperanto: (1.1) adjunkto
- interlingua: (1.1) adjuncto
- litewski: (1.1) adjunktas m
- włoski: (1.1) professore associato m
- źródła:
- ↑ Słownik zapożyczeń niemieckich w polszczyźnie, red. Marek Łaziński, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-15588-9, s. 23.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.