Ludwik (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈludvʲik], AS: [ludvʹik], zjawiska fonetyczne: zmięk. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

(1.1) imię męskie; zob. też Ludwik w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Ludwik	Ludwikowie
dopełniacz	Ludwika	Ludwików
celownik	Ludwikowi	Ludwikom
biernik	Ludwika	Ludwików
narzędnik	Ludwikiem	Ludwikami
miejscownik	Ludwiku	Ludwikach
wołacz	Ludwiku	Ludwikowie
depr. M. i W. lm: (te) Ludwiki[1]

przykłady:

(1.1) Wielu królów francuskich miało na imię Ludwik.

składnia:

kolokacje:

(1.1) pan Ludwik • brat / kuzyn / wujek / dziadek Ludwik • mężczyzna imieniem (o imieniu) Ludwik • mieć na imię / nosić imię / używać imienia Ludwik • dać na imię / nadać imię / ochrzcić imieniem Ludwik • otrzymać / dostać / przybrać imię Ludwik • dzień imienin / imieniny Ludwika

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Ludwika ż

zdrobn. Ludwiczek m

związki frazeologiczne:

przysłowie: na świętego Ludwika koń na grudzie utyka

etymologia:

uwagi:

(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Louis
• baskijski: (1.1) Koldo, Koldobika, Luis
• białoruski: (1.1) Людвік m
• czeski: (1.1) Ludvík
• esperanto: (1.1) Ludoviko, Luizo, Luiso
• francuski: (1.1) Louis m
• grenlandzki: (1.1) Looqi
• hiszpański: (1.1) Luis m
• japoński: (1.1) ルドヴィコ
• kataloński: (1.1) Lluís m
• łaciński: (1.1) Ludovicus m
• nowogrecki: (1.1) Λουδοβίκος m
• rosyjski: (1.1) Людовик m, Людвиг m, Людвик m, Луи m, Луис m, Льюис m
• słowacki: (1.1) Ľudovít m
• szwedzki: (1.1) Ludwig w, Ludvig w
• włoski: (1.1) Luigi m

źródła: