Kinga (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈcĩŋɡa], AS: [ḱĩŋga], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• -nk-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
- (1.1) imię żeńskie; zob. też Kinga w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik Kinga Kingi dopełniacz Kingi King celownik Kindze Kingom biernik Kingę Kingi narzędnik Kingą Kingami miejscownik Kindze Kingach wołacz Kingo Kingi - przykłady:
- (1.1) Mam na imię Kinga i hoduję alpaki.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) pani Kinga • siostra / kuzynka / ciocia / babcia Kinga • kobieta imieniem (o imieniu) Kinga • święta / błogosławiona Kinga • mieć na imię / nosić imię / używać imienia Kinga • dać na imię / nadać imię / ochrzcić imieniem Kinga • otrzymać / dostać / przybrać imię Kinga • dzień imienin / imieniny Kingi • na Kingę (o dniu)
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz.
- zdrobn. Kingunia ż, Kingusia ż, Kinia ż
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- germ., pochodzi od zdrobnienia imienia Kunegunda[1]
- uwagi:
- zob. też Kinga w Wikicytatach
- (1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona
- tłumaczenia:
- rosyjski: (1.1) Кинга ż
- źródła:
- ↑ Jan Miodek, Słownik ojczyzny polszczyzny, oprac. Monika Zaśko-Zielińska, Tomasz Piekot, wydawnictwo Europa, Wrocław 2002, s. 309.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.