Ernest (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈɛrnɛst], AS: [ernest]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
- (1.1) imię męskie; zob. też Ernest w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik Ernest Ernestowie dopełniacz Ernesta Ernestów celownik Ernestowi Ernestom biernik Ernesta Ernestów narzędnik Ernestem Ernestami miejscownik Erneście Ernestach wołacz Erneście Ernestowie depr. M. i W. lm: (te) Ernesty[1] - przykłady:
- (1.1) Miał na imię Ernest i pisywał do gazet.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) pan Ernest • brat / kuzyn / wujek / dziadek Ernest • mężczyzna imieniem (o imieniu) Ernest • święty / błogosławiony Ernest • mieć na imię / nosić imię / używać imienia Ernest • dać na imię / nadać imię / ochrzcić imieniem Ernest • otrzymać / dostać / przybrać imię Ernest • dzień imienin / imieniny Ernesta • na Ernesta (o dniu)
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Ernestyna ż, Erneścik mos
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- swn. ernust → waleczny, surowy
- uwagi:
- (1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona
- tłumaczenia:
- czeski: (1.1) Arnošt m
- esperanto: (1.1) Ernesto
- hiszpański: (1.1) Ernesto m
- kataloński: (1.1) Ernest m
- łaciński: (1.1) Ernestus m
- łotewski: (1.1) Ernests m
- rosyjski: (1.1) Эрнест m
- słowacki: (1.1) Ernest m
- szwedzki: (1.1) Ernst, Ernest
- włoski: (1.1) Ernesto m
- źródła:
- ↑
Hasło „Ernest” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
Ernest (język angielski)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, nazwa własna
- (1.1) imię męskie Ernest
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
Ernest (język francuski)
rzeczownik, rodzaj męski, nazwa własna
Ernest (język kataloński)
- wymowa:
- or. IPA: [ərˈnest]
- occ. IPA: [eɾˈnest]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski, nazwa własna
- (1.1) imię męskie[1] Ernest
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Noms de la població Institut d’Estadística de Catalunya.
Ernest (język słowacki)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski żywotny, nazwa własna
- (1.1) imię męskie Ernest[1]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik Ernest Ernestovia dopełniacz Ernesta Ernestov celownik Ernestovi Ernestom biernik Ernesta Ernestov miejscownik Ernestovi Ernestoch narzędnik Ernestom Ernestmi - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz.
- forma żeńska Ernestína ż
- przym. Ernestov
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- (1.1) zobacz też: Indeks:Słowacki - Imiona
- źródła:
- ↑ Hasło „Ernest” w: Slovník súčasného slovenského jazyka A – G [Słownik współczesnego języka słowackiego A – G], gł. red. Klára Buzássyová i Alexandra Jarošová, Veda, vydavateľstvo Slovenskej akadémie vied, Bratysława 2006, ISBN 978-80-224-0932-4.
Ernest (język szwedzki)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj wspólny, nazwa własna
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.