ψεύτης (język nowogrecki)

wymowa:

IPA: [ˈpsef.tis]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) kłamca, łgarz

(1.2) oszust, defraudant

przymiotnik

(2.1) mylny, błędny, fałszywy, złudny

odmiana:

(1.1-2) M10: lp ψεύτη; lm ψεύτες, D. ψευτών

przykłady:

(1.1) Δε σε πιστεύω γιατί είσαι ψεύτης. → Nie wierzę ci, bo jesteś kłamcą.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) ψεύστης, ψευδολόγος, παραμυθάς

(1.2) απατεώνας, κατεργάρης

(2.1) πλανερός, απατηλός, μάταιος

antonimy:

(1.1) ειλικρινής, αληθολόγος

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

zob. ψέμα

rzecz. ψευτιά ż, ψευτρόνι n, ψεύτρα ż

zdrobn. ψευτάκος m, ψευταράκος m, ψευτράκος m

zgrub. ψευταράς m, ψεύταρος m

przym. ψεύτικος

czas. ψευτίζω

związki frazeologiczne:

ρώτα τον μπάρμπα μου τον ψεύτη → ironiczna odpowiedź dla kogoś, kto powołuje się na niewiarygodne źródło; dosł. zapytaj mojego kłamczucha wuja

ο Θεός να με βγάλει ψεύτη → obym był fałszywym prorokiem; dosł. niech Bóg przyłapie mnie na kłamstwie na kłamcę

ψεύτη ντουνιά! → fałszywy świecie! (W.)

ο ψεύτης και ο κλέφτης τον πρώτο χρόνο χαίρονται → dosł. oszust i złodziej pierwszego roku cieszą się; kłamstwo ma krótkie nogi

etymologia:

gr. ψεύστης

uwagi:

źródła: