żerdź (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ʒɛrʲʨ̑], AS: [žerʹć], zjawiska fonetyczne: zmięk.• wygł.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) długa, prosta gałąź lub cienki pień
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik żerdź żerdzie dopełniacz żerdzi żerdzi celownik żerdzi żerdziom biernik żerdź żerdzie narzędnik żerdzią żerdziami miejscownik żerdzi żerdziach wołacz żerdzi żerdzie - przykłady:
- (1.1) Nieruchomości te zamykały z dwu stron prostokątny dziedziniec, którego dwa inne boki tworzył płot z żerdzi.[1]
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) tyczka
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. żerdzianka ż, żerdziowina ż, żerdziowanie n
- zdrobn. żerdka ż
- czas. żerdziować ndk.
- przym. żerdziowy, żerdziany
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- prasł. *žŕ̥dь < prasł. *gĭrdĭ → 'cienki drąg, używany początkowo do budowy ogrodzenia'[2]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) perch, pole
- białoruski: (1.1) жэрдзь ż, жэрдка ż, жардзіна ż
- jidysz: (1.1) דרוק m (druk)
- rosyjski: (1.1) жердь ż
- wilamowski: (1.1) śtann ż, śtaong, łott
- włoski: (1.1) pertica ż
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.