łapownik (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) pejor. człowiek biorący łapówki
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik łapownik łapownicy dopełniacz łapownika łapowników celownik łapownikowi łapownikom biernik łapownika łapowników narzędnik łapownikiem łapownikami miejscownik łapowniku łapownikach wołacz łapowniku łapownicy depr. M. i W. lm: (te) łapowniki[1] - przykłady:
- (1.1) Każdego roku prokuratura wychwytuje dziesiątki łapowników najróżniejszego szczebla.
- (1.1) Przez jakiś czas po upadku komunizmu łapownictwo niewątpliwie zmalało, a nawet wyrzucono niektórych szczególnie bezczelnych łapowników w urzędach miejskich i gminnych[2].
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) łapówkarz
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. łapa ż, łapówka ż, łapówa ż, łapownictwo n, łapówkarstwo n, łapówkarz mos
- przym. łapowniczy, łapówkarski, łapówkowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. łapówka + -nik
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: łapówkarz
- angielski: (1.1) grafter
- białoruski: (1.1) хабарнік m (habarnìk)
- francuski: (1.1) concussionnaire m, exacteur m
- rosyjski: (1.1) взяточник m (vzâtočnik)
- szwedzki: (1.1) mutkolv w
- źródła:
- ↑
Hasło „łapownik” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online. - ↑ Andrzej Osęka, Gazeta Wyborcza, 1996-11-16, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.