Pierwszą opisaną w literaturze buntowniczką przeciw władzy ziemskiej jest Antygona. Śmiertelnie poważnie traktująca prawo boskie, gotowa jest oddać młode życie w obronie nakazów boskich. Choć jej wuj, Kreon, zabrania grzebania zwłok jej brata – zdrajcy, Antygona, mimo napomnień siostry Ismeny, postanawia go pochować. Skazana na śmierć głodową, odbierze sobie życie w skalnej grocie. Gorzko zapłaci za nieposłuszeństwo, wysoką cenę zapłaci też jej narzeczony, syn Kreona, który nie pogodzi się ze śmiercią ukochanej i popełni samobójstwo. Tak więc buntownicy pociągają za sobą bliskich, burzą porządek świata. Już dramat Sofoklesa pokazuje, że wywierają silny wpływ na otoczenie, sieją ferment, budzą niepokój.