Geneza mitów
Mity greckie pierwotnie przekazywane były ustnie. Starsi opowiadali historie młodszym, a następnie ci powtarzali je swoim potomkom. Powodowało to, że powstawało wiele różnych wersji tych samych mitów, przenikały się one lub mieszały ze sobą. Zachowywały jednak swój pierwotny sens.
Pierwszy zapis mitów greckich pochodzi z Iliady i Odysei Homera (autor prawdopodobnie żył w VIII w. p.n.e., istnieje jednak teoria, mówiąca o tym, że utwory utrwalone w formie pisemnej zostały dopiero w VI w. p.n.e., a ktoś taki, jak Homer wcale nie istniał) oraz Teogonii Hezjoda (twórca żył w VII w. p.n.e., nie jest pewne, czy rzeczywiście był autorem utworu). W dziełach tych znajdują się wybrane, pojedyncze wersje mitów. Kolejne ich opisy, czy to pojawiające się w utworach literackich czy mitologiach, nawiązują do twórczości Homera i Hezjoda.
W Polsce najpopularniejszą mitologią jest Mitologia. Wierzenia i podania Greków i Rzymian napisana przez Jana Parandowskiego. Autor ten był filologiem klasycznym i archeologiem. Z zamiłowaniem studiował kulturę grecką i rzymską. Pisał książki dla młodzieży, popularyzując w ten sposób w Polsce mity. Właśnie jedną z takich książek jest, zawierająca zbiór podań greckich i rzymskich, Mitologia. Wydał ją w 1924 roku i od tamtej pory była wielokrotnie, po dzień dzisiejszy, wznawiana. Na jej podstawie oparte jest to opracowanie.
Poza tym istnieje wiele innych opracowań dotyczących mitów greckich. O ile utwór Jana Parandowskiego przeznaczony jest dla młodzieży, tak do starszych czytelników adresowana jest Mitologia Greków i Rzymian Zygmunta Kubiaka. Natomiast w skali całej Europy mity powszechnie znane są dzięki Mitom Greckim Roberta Gravesa.
