Z mitu o powstaniu świata dowiadujemy się, że: „Na początku był chaos”. Do końca nie wiadomo, jak dokładnie to rozumieć. Najprawdopodobniej jednak chaos był pierwszym bogiem, który nie posiadał jeszcze kształtu i fizycznej postaci lub wielką, inteligentną otchłanią. Miała ona zawierać w sobie wszystko, co później stało się światem. Z niej powstały cztery żywioły: ziemia, woda, ogień i powietrze. Również z niej zrodzili się bogowie, którzy jako potomków mieli kolejnych bogów. Pierwsi byli bóg Uranos – Niebo oraz bogini Gaja – Ziemia. Władzę nad światem odebrał Uranosowi jego syn, Kronos. Ten z kolei stracił ją na rzecz własnych synów. Podzielili się oni zdobytą władzą: Zeus rządził ziemią, Posejdon morzem, a Hades światem podziemnym.
W czasie, kiedy rodzili się kolejni bogowie i walczyli ze sobą o władzę, powstawał również świat. Z chaosu wyłonił się stały ląd. Zaczęło świecić słońce i padały deszcze, dzięki czemu rozwijało się na ziemi życie. Powstały lasy i góry. Rodziły się pierwsze zwierzęta. Powoli świat zaczął nabierać takiego kształtu, jaki znany był ludziom z życia codziennego.
Mit o powstaniu świata dawał starożytnym Grekom odpowiedzi na od zawsze nurtujące ludzi pytania. Pomagał oswoić otaczającą, z natury nieprzyjazną rzeczywistość. Tłumaczył, co było na początku, wcześniej, zanim pojawił się człowiek. Opowiadał, jak powstał świat oraz dlaczego ma on taki kształt, jaki zaobserwować można w życiu codziennym.
Ponadto mit ten miał też swoją praktyczną funkcję. Zapewniał możliwość orientowania się w czasie. Dawał Grekom świadomość przemijalności oraz sytuował ich w dziejach historycznych i pomagał liczyć upływające lata.
