Mit o Heraklesie - streszczenie

Herakles (Herkules) był synem Zeusa i królowej Alkmeny. Gdy był dzieckiem, ojciec położył go przy piersi bogini Hery. Niezadowolona bogini odtrąciła dziecko, a z ulanych kropel mleka powstała Droga Mleczna. Już od początku życia Herakles udowadniał swoją niezwykłą siłę – gdy Hera wysłała węże do jego kołyski, on udusił je rękami, ratując również swojego brata. Jednak Herkules nie chciał się uczyć, zabił swojego nauczyciela i został wygnany z miasta. Nosił skórę z zabitego przez siebie lwa i miał niepohamowany apetyt. Gdy wybuchła wojna o Teby, Herakles zdobył wielką sławę i ożenił się z córką władcy miasta. Jednak w chwili szaleństwa zabił ją i dzieci, za co chciał odkupić winy poprzez wykonanie dwunastu prac u króla Myken. Było to: zabicie lwa nemejskiego, hydry lernejskiej, złapanie dzika erymantejskiego, łani kerynejskiej i byka kreteńskiego, wytępienie ptaków stymfalijskich, oczyszczenie stajni Augiasza, ujarzmienie koni króla Diomedesa, kradzież pasa Hipolity i wołów Gerionesa, zerwanie złotych jabłek Hesperyd oraz sprowadzenie na ziemię Cerbera. Z powodu licznych kłopotów, Zeus postanowił w końcu zesłać Herkulesa na służbę do królowej Omfali, gdzie doświadczył wielu upokorzeń. Kolejne pechowe zakochanie stało się przyczyną śmierci Heraklesa. Trafił na Olimp – siedzibę bogów i został poślubiony bogini Hebe. Postać Heraklesa stała się symbolem pracowitości, wytrwałości, dobroci oraz otwartości na różnorodność życia.