zootechnika (język polski)

wymowa:
IPA: [ˌzɔːˈtɛxʲɲika], AS: [zoteχʹńika], zjawiska fonetyczne: zmięk.dł. sam.akc. na 3 syl.akc. pob.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) nauka o hodowli zwierząt domowych; zob. też zootechnika w Wikipedii

rzeczownik, forma fleksyjna

(2.1) D. i B. lp od: zootechnik
odmiana:
(1.1) blm
przykłady:
(1.1) Zootechnikę można studiować na uczelniach publicznych w trybie stacjonarnym i niestacjonarnym.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. zootechnik m
przym. zootechniczny
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:

zootechnika (język litewski)

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) zootechnika
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. zootechnikas, zootechnikė
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:

zootechnika (język węgierski)

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik

(1.1) zootechnika
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. zootechnikus
przym. zootechnikai
związki frazeologiczne:
etymologia:
węg. zoo- + technika
uwagi:
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.