zaręczyny (język polski)

zaręczyny (1.1)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

(1.1) kult. obrzęd wyrażenia woli bycia razem w małżeństwie; zob. też zaręczyny w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba mnoga
mianownik	zaręczyny
dopełniacz	zaręczyn
celownik	zaręczynom
biernik	zaręczyny
narzędnik	zaręczynami
miejscownik	zaręczynach
wołacz	zaręczyny

przykłady:

(1.1) Planujesz zaręczyny w święta Bożego Narodzenia?

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) zrękowiny, gw. okliszczyny^[1]

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) obrzęd

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. zaręczyć się dk., zaręczać się ndk.

przym. zaręczynowy, zaręczony

rzecz. rączęta nmos, ręczniczek mrz, ręka ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. zaręczyć + -yny

uwagi:

por. narzeczeństwo

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) engagement, przest. espousal, betrothal, affiance
• arabski: (1.1) خطوبة ż
• bułgarski: (1.1) годеж m
• chorwacki: (1.1) zaruke ż lm
• czeski: (1.1) zasnoubení n, zásnuby ż lm
• fiński: (1.1) kihlaus
• francuski: (1.1) fiançailles ż lm, przest. accordailles ż lm
• indonezyjski: (1.1) pertunangan
• japoński: (1.1) 婚約(こんやく)
• jidysz: (1.1) פֿאַרלאָבטונג ż
• kaszubski: (1.1) zrãkòwinë lm
• łaciński: (1.1) sponsalia n
• maltański: (1.1) għars m
• niemiecki: (1.1) Verlobung ż
• rosyjski: (1.1) помолвка ż
• słowacki: (1.1) zasnúbenie n
• słoweński: (1.1) zaroka n
• szwedzki: (1.1) förlovning w
• tamilski: (1.1) நிச்சியம்
• ukraiński: (1.1) заручини lm
• węgierski: (1.1) eljegyzés
• wilamowski: (1.1) streŋkoviny
• włoski: (1.1) fidanzamento m

źródła: