wzajemność (język polski)
- wymowa:
- IPA: [vzaˈjɛ̃mnɔɕʨ̑], AS: [vzai ̯ẽmność], zjawiska fonetyczne: nazal.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) odwzajemnione uczucie[1]
- (1.2) fakt, że coś dotyczy obu stron sporu, konfliktu itp.[1]
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza mianownik wzajemność dopełniacz wzajemności celownik wzajemności biernik wzajemność narzędnik wzajemnością miejscownik wzajemności wołacz wzajemności - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. wzajemny
- przysł. nawzajem, wzajemnie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- białoruski: (1.1) узаемнасць ż; (1.2) узаемнасць ż
- białoruski (taraszkiewica): (1.1) узаемнасьць ż; (1.2) узаемнасьць ż
- bułgarski: (1.1) взаимност ż; (1.2) взаимност ż
- kaszubski: (1.1) wzôjnota ż, nawzôjnota ż
- niemiecki: (1.1) Gegenseitigkeit ż
- rosyjski: (1.1) взаимность ż; (1.2) взаимность ż
- ukraiński: (1.1) взаємність ż; (1.2) взаємність ż
- źródła:
- 1 2
Hasło „wzajemność” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.