wymioty (język polski)

wymowa:

IPA: [vɨ̃ˈmʲjɔtɨ], AS: [vỹmʹi ̯oty], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• i → j 

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

(1.1) gwałtowny wyrzut treści pokarmowej na zewnątrz z żołądka poprzez przełyk i jamę ustną; zob. też wymioty w Wikipedii

(1.2) wymiociny, to co zostało zwymiotowane

odmiana:

(1.1-2) blp,

 

przypadek	liczba mnoga
mianownik	wymioty
dopełniacz	wymiotów
celownik	wymiotom
biernik	wymioty
narzędnik	wymiotami
miejscownik	wymiotach
wołacz	wymioty

przykłady:

(1.1) Bulimia jest chorobą psychosomatyczną, w której chory wywołuje wymioty, by zwrócić jedzenie, które zjadł.

składnia:

kolokacje:

(1.1) zbierać się na wymioty • środek na wymioty

synonimy:

(1.1) torsje

(1.2) wymiociny, grub. rzygi

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. wymiociny nmos, wymiotnica ż, wymiotowanie n, zwymiotowanie n

czas. wymiotować ndk., zwymiotować dk.

przym. wymiotny

przysł. wymiotnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) vomiting
• arabski: (1.1) قيء
• czeczeński: (1.1) ӏеттор
• duński: (1.1) opkastning w, opkast n; (1.2) opkast n, bræk n
• gudźarati: (1.1) ઉલટી ż (ulaṭī)
• hiszpański: (1.1) vómito m; (1.2) vómito m
• kazachski: (1.1) құсық; (1.2) құсық
• niemiecki: (1.1) Erbrechen n
• norweski (bokmål): (1.1) oppkast n; (1.2) oppkast n
• norweski (nynorsk): (1.1) oppkast n; (1.2) oppkast n
• nowogrecki: (1.1) εμετός m; (1.2) εμετός m
• polski język migowy:
  (w zapisie SignWriting)

  (1.1)
• rosyjski: (1.1) рвота ż; (1.2) pot. блевотина ż
• starogrecki: (1.1) ἔμετος m; (1.2) ἔμεσμα n

źródła: