woalka (język polski)
woalka (1.1)
- wymowa:
- IPA: [vɔˈalka], AS: [voalka]
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) przezroczysta zasłona na twarz stanowiąca przybranie damskiego kapelusza[1][2]; zob. też woalka w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik woalka woalki dopełniacz woalki woalek celownik woalce woalkom biernik woalkę woalki narzędnik woalką woalkami miejscownik woalce woalkach wołacz woalko woalki - przykłady:
- (1.1) Przynieś mi ciemny płaszczyk i czarny kapelusz z woalką[3].
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) zasłaniać / zakrywać woalką
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. woal m
- czas. zawoalować dk.
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) franc.[4]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- kaszubski: (1.1) wòalka ż, mrzeżónka ż
- nowogrecki: (1.1) βέλο n
- rosyjski: (1.1) вуаль ż, вуалетка ż
- wilamowski: (1.1) šlȧjer m
- źródła:
- ↑
Hasło „woalka” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN. - ↑ Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. VII: T-Y, Warszawa 1900–1927, s. 670.
- ↑ Aleksander Świętochowski, Piękna, wyd. G. Gebethner i Spółka, 1899.
- ↑ Halina Rybicka, Losy wyrazów w języku polskim, PWN, Warszawa 1976, s. 25.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.