zakrywać (język polski)

chłopczyk zakrywa (1.1) uszy
wymowa:
IPA: [zaˈkrɨvaʨ̑], AS: [zakryvać]
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. zakryć)

(1.1) zasłaniać, przesłaniać, nie pokazywać
(1.2) daw. gw. (Wilno) zamykać[1]
odmiana:
(1.1) koniugacja I
przykłady:
(1.1) Hipolit zakrywa nagle twarz i wskazuje ręką w kierunku drzwi[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. zakryć dk., kryć ndk.
rzecz. zakrycie n, zakrywanie n, przykrywka ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
por. ukrywać
tłumaczenia:
(1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: zamykać
źródła:
  1. S. Bogorja, Mowa polska na Litwie, „Poradnik Językowy” nr 7/1908, s. 109.
  2. Andrzej Zaniewski, Król Tanga, 1997, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.