Hipolit (język polski)
- wymowa:
- IPA: [xʲiˈpɔlʲit], AS: [χʹipolʹit], zjawiska fonetyczne: zmięk.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
- (1.1) imię męskie; zob. też Hipolit (imię) w Wikipedii
- odmiana:
- przykłady:
- (1.1) Hipolit zakrywa nagle twarz i wskazuje ręką w kierunku drzwi[1].
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) pan Hipolit • brat / kuzyn / wujek / dziadek Hipolit • mężczyzna imieniem (o imieniu) Hipolit • mieć na imię / nosić imię / używać imienia Hipolit • dać na imię / nadać imię / ochrzcić imieniem Hipolit • otrzymać / dostać / przybrać imię Hipolit • dzień imienin / imieniny Hipolita
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Hipolitowo n
- forma żeńska Hipolita ż
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- (1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona
- tłumaczenia:
- białoruski: (1.1) Іпаліт m, Гіпаліт m
- francuski: (1.1) Hippolyte m
- rosyjski: (1.1) Ипполит m
- włoski: (1.1) Ippolito m
- źródła:
- ↑ Andrzej Zaniewski, Król Tanga, 1997, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.