wigor (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈvʲiɡɔr], AS: [vʹigor], zjawiska fonetyczne: zmięk.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) energia objawiająca się w chęci do pracy i zabawy oraz w szybkości i sprawności w działaniu[1]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza mianownik wigor dopełniacz wigoru celownik wigorowi biernik wigor narzędnik wigorem miejscownik wigorze wołacz wigorze - przykłady:
- (1.1) Pomimo podeszłego wieku wciąż tryskał wigorem.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) hart, moc, potęga, siła, wytrzymałość, tężyzna fizyczna, zdrowie, animusz, ikra, werwa
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) łac.[2]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) vigour, verve, brio
- arabski: (1.1) حيل
- duński: (1.1) vigør w
- francuski: (1.1) vigueur, nervosité
- interlingua: (1.1) brio
- rosyjski: (1.1) живость ż, темперамент m
- sanskryt: (1.1) वर्चस् n
- szwedzki: (1.1) must w
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.